نارسایی در تعامل اجتماعی:

طبق نظر مشاور روانشناسان مشکل تعامل اجتماعی کودکان اتیستیک بسیار زود حتی قبل از یک سالگی پدیدار می شود. این کودکان اغلب پاسخ های چشمی ارائه نمی دهند و نسبت به نام خود واکنش نشان نمی دهند و از این که دیگران آن ها را لمس کنند ناراحت می شوند.وقتی این کودکان بزرگ تر می شوند نمی توانند دیگران را با چشم تعقیب کنند و از تماس چشمی با دیگران اجتناب می ورزند و فاقد احساس همدلی و همدردی هستند و در ابراز پاسخ های هیجانی و عواطف مثبت ناتوانند و علایق محدودی دارند. این کودکان به مادران خود کم لبخند می زنند و به ندرت وسایل مورد علاقه خود را در اختیار دیگران قرار می دهند. بیشتر مشکلات تعامل اجتماعی در افراد اوتیسم مربوط به نارسایی در پاسخدهی اجتماعی است. والدین کودکان اوتیسم اغلب متوجه می شوند که کودکشان به طور بهنجار به بغل کردن و بازی کردن آن ها پاسخ نمی دهند. کودک اوتیسم ممکن است پاسخ های متفاوتی به والدین ، برادر و خواهر یا دیگر معلمان در مقایسه با افراد غریبه نشان ندهند. آن ها در موقعیت اجتماعی بلخند نمی زنند و خیره نگه کردن آن ها فرق دارد و از ارتباط چشمی معمولا دوری می کنند. . علاقه ی کمی به دیگران نشان می دهند و به طور نرمال بازی نمی کنند و این مانع برقراری دلبستگی آن ها می شود.

مشکل در برقراری ارتباط:

طبق نظر مشاور قبل ازدواج مهارت های ارتباط کلامی و غیر کلامی به شدت آسیب دیده است. این کودکان از حرکت بدنی، بیان چهره و اشاره صحبت نمی کنند و در شناخت محرک های هیجانی و اجتماعی مشکل دارند و نمی توانند حالت های درونی خود را به دیگران نشان دهند. آن ها در تداوم توجه نیز مشکل دارند و تمایلی به برقراری ارتباط ندارند. آن ها گفتار ربات گونه دارند و ضمایر را برعکس به کار می برند و مهمولا بدون انعطاف و به صورت طوطی است

الگوهای رفتاری تکراری و کلیشه ای:

بسیاری از افراد اوتیسم رفتارهای کلیشه ای تکراری و بدون تغییر دارند و از هر گونه تغییر در امور روزمره آشفته می شوند .

نارسایی شناختی و ادراکات حسی غیر عادی:

برخی از اوتیسم ها دارای برخی مشکلات پردازش شناختی هستند و یا به محرک های خاص در محیطشان یا بیش از حد پاسخ می دهند و یا بسیار کم پاسخ می دهند.

نشانه های اختلال طیف اوتیسم غیر معمول است و در مقابل درمان مقاوم است. و در این دانش آموزان 6 دسته از مهارت ها را در آموزش این افراد در اولویت قرار داده است که شامل ارتباط کارکردی، مهارت های اجتنابی متناسب با سن، مهارت های بازی با همسالان، مهارت های شناختی که برای زندگیشان مفید باشد، رفتارهای مناسب جهت جایگزین شدن با رفتارهای مشکل ساز و مهارت های تحصیلی که مناسب با نیازهای کودک باشند.

بر اساس مطالعات مراکز مشاوره خانواده آموزش کودکان اوتیستیک باید زودهنگام، مداوم و توام با پیگیری باشد. موثرترین برنامه زمانی است که کودک در مرحله نوپایی است و آموزش های ارائه شده به صورت مستمر در مکان های متفاوت در خانه و مدرسه انجام می گیرد. در این برنامه ها مشارکت والدین ضروری است زیرا آن ها وقت بیشتری را با کودکان خود سپری می کنند. هدف این آموزش ها کمک به کودک برای غلبه بر بزرگ ترین مشکل خود، یعنی ناتوانی در برقراری ارتباط است. آموزش و مداخله های مربوط به دانش آموزان اوتیستیک ، زمانی مفید خواهد بود که مستمر، زودهنگام، جدی و با سازماندهی بالا و همراه با مشارکت والدین باشد. مداخله جدی و زودهنگام درباره بسیاری از کودکان دست اوردهای مهمی به دنبال دارد.

آموزش مستقیم مهارت ها:

آموزش موثر دانش آموزان با اختلال های طیف اوتیسم به طور معمول به رویکرد بسیار سازمان یافته و مستقیم نیاز دارد که از اصول اساسی روانشناسی رفتاری جهت تحلیل تکلیف و چگونگی تدریس استفاده می کند. معلمان می توانند از آموزش مستقیم برای آموزش مهارت های ارتباطی، تعامل اجتماعی و زندگی روزمره استفاده کنند.

مدیریت رفتار:

دانش آموزان با اختلال های طبف اوتیسم به خصوص افراد با سطوح جدید اوتیسم، برخی اوقات رفتارهای نامناسب زیادی مانند تندخویی،کتک زدن یا جیغ را نشان می دهند. با استفاده از سنجش رفتاری کارکردی که شامل تعیین پیامدها،و موقعیت رویدادهایی است که باعث حفظ و نگهداری چنین رفتارهایی می گردد. پیامد ها به آن چه که بعد از رفتار بروز می کنند و پیشایند ها به عوامل بروز رفتار اشاره دارد. و همچنین از طریق حمایت رفتاری مثبت شامل پیدا کردن راه هایی است که از طریق آن بتوان رفتارهای مثبت دانش آموزان را به جای تنبیه رفتارهای منفی حمایت کرد.